Is This the End? – Part I Dead little Girl

Is This the End? – Part I Dead little Girl

A pop requiem in three parts by Jean-Luc Fafchamps

The opera Is This the End? explores the states between life and death: life being extinguished, death looming, consciousness departing, the world floating between the two. A Man, a Woman and a Teenager find themselves in limbo, moving around without necessarily being aware of or understanding what is happening to them. A wandering that outlines the illusory contours of our perceptions. Alive, what can we grasp of the reality of death? Dead, can we still participate in the domain of the living? Are we still conscious or are these just the projections of our dying brain? The intention is serious and oscillates between humour, rage, emotion, meditation and fantasy…

Chapter 1

First part of the triptych, Dead Little Girl focuses on a Teenager who is lost in a transitional world populated with ghostly entities. Moving from fear to anger or utmost distress, she was “just a little girl” who was simply looking for love. The work is a musical and vocal show performed live, blended with pre-filmed sequences shot behind the scenes in an opera house (La Monnaie in Brussels). The film recalls the girl’s erratic journey.

On ARTE until 25/03/21

Credits

Composition: Jean-Luc Fafchamps
Conductor: Patrick Davin / Ouri Bronchti
Libretto: Eric Brucher
Direction: Ingrid von Wantoch Rekowski
Video director: Jean Claude Wouters
Costumes: Regine Becker
Chorus master: Alberto Moro
Singers: Sarah Defrise (soprano), Amaury Massion (Lylac), Albane Carrère (mezzosoprano)
La Monnaie Chorus
MM Academy, directed by Benoît Giaux
Performers: Angelo Dello Spedale, Aurélien Dubreuil-Lachaud, Pierre Gervais, Leslie Mannès, Aurélio Mergola, Ninon Perez
Orchestra: La Monnaie Symphony Orchestra

Production: De Munt / La Monnaie (Brussels)
Film production: Heliox Films
Supported by: Ars Musica (Brussels), Lucilia Caesar

Press

Un vrai format inédit au croisement entre les arts vidéo et musical. L’univers fantasmagorique – une franche réussite – entre en collision avec la réalité du théâtre fantomatique.

(Opera Online, Thibault Vick, 12/09/2020)

Théâtre musical, l’œuvre complexe, mystique et cynique, est à la mesure de la science-fiction qui rattrape peu à peu le monde, sur l’ambiguïté du sens même de la vie mais aussi de la mort. Solitude, distorsion du temps, angoisses prolongées et difficultés à communiquer, l’œuvre s’hybride entre psychanalyse, science-fiction, mysticisme et neurosciences, en plein délire. L’audace d’un projet aussi dense que Dead Little girl, rend impatient de voir la suite de ce conte halluciné.

(Olyrix, Soline Heurtebise, 12/09/2020)

Ici, pandémie oblige, toute la mise en scène d’Ingrid von Wantoch Rekowski prend la forme d’un film préenregistré dans le bâtiment de la Monnaie, partageant avec la partition un même humour.

(La Libre, Nicolas Blanmont, 19/09/20)

La production, innovante et atypique à plus d’un égard, questionne ainsi le monde avec une contemporanéité qui n’a sans doute jamais autant interpellé. C’est bien […] face à une nouvelle définition du spectacle total que nous nous trouvons ici, dans lequel la musique d’aujourd’hui s’exécute dénuée de complexes, de stéréotypes et de catégorisations.

(Crescendo, Clara Inglese, 15/09/2020)

De Munt opende haar seizoen met een bijzonder geslaagde streamingproductie. Een ontroerend nieuw begin.

Nog maar eens voor het scherm? We zaten er niet echt op te wachten. Maar die scepsis weten regisseur Ingrid von Wantoch Rekowski en componist Jean-Luc Fafchamps al snel om te buigen. Lijkt de allereerste scène van het jonge, pas gestorven meisje nog even op rotslechte cinema – te veel expressie voor het kleine scherm – dan zuigt de mix van vooraf opgenomen beelden en live performance je al snel mee in wat dit is: opera. Maar dan anders.

Zot barok is deze opera. Belgisch absurd. En bij momenten ook onweerstaanbaar grappig. Vijf steren.

(De Standaard, Annemarie Peeters, 14/09/2020)

Live en niet-live zijn even fuïde als leven en dood. Zestien scènes volgen elkaar snel op en kunnen de meest diverse stijlen aannemen: ouderwets, kitscherig (een dansje als advertentie voor de hemel!), theatraal en hyperactief, wanhopig ronddolen van het meisje door het voorgeborchte.

(De Morgen, Stefan Moens, 14/09/2020)

Dead little girl is een hallucinante trip door het voorgeborchte waarin een tienermeisje terecht komt, een overgangsfase van leven naar dood.
Onvergetelijk is het beeld waarin de componist zelf aan de piano zit in een concertjas met lange panden die als een gedrapeerde sleep achter hemaan liggen terwijl de tiener met een nooit geziene furie zijn partituren van de pupiter gooit.

(Klara Continuous, 13/09/20)

Wel heeft regisseur Ingrid Von Wantoch Rekowski het dolen door de Munt-krochten fantasievol vormgegeven.

(NRC, Joep Stapel, 14/09/2020)

De Munt brengt schitterende enscenering van wat einde opera kan worden. Totaal onuitgegeven.

(Klassiek Centraal, Roger Creyf, 19/09/2020)

Is this the End? [non è] ‘un’opera trasmessa in streaming’ ma un’opera voluta, pensata, costruita esclusivamente per lo streaming, e questo è completamente nuovo. La Monnaie con levità ha dato voce al dolore di questo tempo e creato una via che non è un ripiego ma qualcosa di nuovo, che può salvare l’opera e i suoi artisti da questa crisi che puó ucciderla. Quest’opera sarà ricordata anche come un coraggioso tentativo di esplorazione di un linguaggio operistico complessivamente nuovo, adatto per un tempo nuovo. La Monnaie ci ha consegnato anche un magnifico esempio di intelligente pragmatismo, di velocità di cambiamento e di resilienza. Una lezione morale per l’Europa, in questi difficili tempi di scoraggiato attendismo.

(Fattitaliani,  Giovanni Chiaramonte, 13/09/2020)